صفحه کاغذی توسط صحافی آلمانی هرمان هنشل در لاکنوالد در سال 1867 اختراع شد.
ساموئل جی یک افسر بهداشت عمومی در در سال 1908 در کانزاس بود . او در قطار بود كه شاهد بود يكي از بيماران سل وي در حال نوشيدني آب از سطل آب (يكي از روش هاي آشاميدني آب به طور عمومي) در ماشين است.
درست پشت بیمار او دختر جوانی بود که از همان سطل نوشید. این امر او را به راه اندازی یک جنبش برای ممنوع کردن ظروف مشترک یا عمومی در مکان های عمومی تشویق کرد.
با توجه به این روند ، لارنس لوئلن و هیو مور یک لیوان کاغذی یکبار مصرف اختراع کردند به نام “جام بهداشت” و بعداً به “جام دیکسی” تغییر نام دادند.
به دنبال فنجان های مخروطی یکبار مصرف ، بشقاب ها و کاسه های یکبار مصرف ، کارد و چنگال های چوبی و مواد غذایی کاغذی بسته بندی شدند.
در دهه 1930 این محصولات به طور گسترده ای برای تغذیه مردان و زنانی که در سدهای دور ، پل ها و جاده های که برای حکومت وقت کارمی کردند ، مورد استفاده قرار گرفت.
پس از جنگ جهانی دوم ، مواد بسته بندی خدمات غذایی مانند پلاستیک و کف پلی استایرن تولید شد. خصوصیات منحصر به فرد این مواد (عایق بندی و کاهش وزن) و قابلیت ساخت آنها در اشکال و اندازه های متنوع ، گزینه های بسته بندی متنوعی را به اپراتورهای خدمات مواد غذایی و مصرف کنندگان ارائه می دهد.
در سال 1948 هنگامی که رستوران تازه تأسیس مک دونالد برای تغییر فهرست منوی خود تعطیل شد ، تحول عمده ای در بسته بندی سرویس های یکبار مصرف غذا رخ داد. همراه با تغییر موارد منوی خود ، رستوران می خواست نحوه کار شستن دستی ظرف و کار با ماشین ظرفشویی ، هاپ ماشین و انتظار کارکنان و ذخیره سازی ، شکستن و سرقت ظروف توسط مشتری را تغییر دهد. وقتی شش ماه بعد مک دونالد دوباره افتتاح شد ، وعده های غذایی دیگر با استفاده از لیوان ، بشقاب یا کارد و چنگال سرو نمی شدند و توسط مشتریان از رستوران گرفته می شدند.